ارزشگذاری بر پایه بازار فعال (Active Market)
در ارزشگذاری منصفانه دارایی براساس بازار فعال، از قابل اعتمادترین اطلاعات مبتنی بر قیمت های اعلامی در بازار فعال استفاده می شود. در بازار فعال، مبادله دارایی به طور متناوب و در حجم کافی انجام می شود .
English Definition 1: Both SFAS 157 and the exposure draft issued by IASB in May 200912 recognize that active markets may not always exist in order to identify a market price for the specific asset or liability. Instead, the standards establish a hierarchy that prioritizes the relative reliability of the inputs that may be used in valuating fair value. The fair value hierarchy consists of three levels and gives the highest priority to the most reliable inputs – quoted prices in active markets for identical assets or liabilities (Level 1), whereas the lowest priority is assigned to unobservable inputs (Level 3) which are received as the least transparent and objective.
English Definition 2: Level 1 inputs are quoted prices in active markets for identical assets or liabilities that the entity can access at the measurement date. [IFRS 13:76]. A quoted market price in an active market provides the most reliable evidence of fair value and is used without adjustment to measure fair value whenever available, with limited exceptions. [IFRS 13:77].
English Definition 3: The principal market is the market where trading of assets frequently occurs with sufficient volume to determine pricing information on an ongoing basis. If there is no principal market, the most advantageous market has to be determined. If there are several markets with different prices, the principal market has to be applied. Both the principal and the most advantageous markets are active markets. Access to the market must exist. Market participants have to be unrelated parties dealing.
منبع اول: هر دو استاندارد صورت های حسابداری مالی 157 و پیش نویس مواجهه با ریسک منتشره توسط هیات استانداردهای حسابداری بین المللی در می 2009 بیانگر این نکته هستند که ممکن است همیشه بازارهای فعال برای تعیین قیمت بازاری یک دارایی یا بدهی خاص وجود نداشته باشند. از این رو در استانداردها سلسله مراتبی تدوین شده تا اعتماد و اتکاء نسبی داده هایی اولویتبندی شوند که میتوانند در ارزشگذاری منصفانه مورد استفاده قرار گیرند . سلسله مراتب ارزش منصفانه شامل سه سطح است و بالاترین اولویت را به قابل اتکاء ترین داده ها- مبتنی بر قیمت های اعلامی در بازارهای فعال برای دارایی ها یا بدهی های مشابه (سطح 1)- می دهد در حالی که پایین ترین اولویت به نهاده ها و اطلاعات غیرقابل مشاهده (سطح 3) تخصیص داده می شود که در پایین ترین سطح از شفافیت قرار دارند.
منبع دوم: داده ها (اطلاعات ورودی) سطح 1 ، قیمت های اعلام شده در بازارهای فعال برای دارایی ها یا بدهی های مشابهی هستند که نهاد مربوطه در تاریخ ارزشگذاری می تواند به آنها دسترسی داشته باشد. قیمت بازاری اعلام شده در یک بازار فعال، قابل اطمینان ترین شواهد از ارزش منصفانه را ارائه کرده و در صورت در دسترسی بودن، بدون اعمال هیچ تعدیلی برای اندازه گیری ارزش منصفانه با انتظارات نسبی مورد استفاده قرار می گیرد.
منبع سوم: بازار اصلی بازاری است که مبادله دارایی ها در آن به طور متناوب و در حجم کافی جهت تعیین اطلاعات قیمت گذاری به صورت مستمر انجام می شود. حتی اگر هیچ بازار اصلی وجود نداشته باشد، سودآورترین بازار باید تعیین و انتخاب شود. اگر بازارهای متعددی با قیمت های مخنلف وجود دارند، بازار اصلی باید به کار گرفته شود. هر دو بازار اصلی و سودآور همان بازارهای فعال هستند و دسترسی به بازار باید وجود داشته باشد. اعضاء شرکت کننده در بازار باید طرف های تجاری غیرمرتبط در مبادلات باشند.
Reference Address 1: Rock Lefebvre, Elena Simonova and Mihaela Scarlat (2009), Fair Value Accounting: The Road to Be Most Travelled, Sponsored by the Certified General Accountants Association of Ontario.
Reference Address 2: https://www.iasplus.com
Reference Address 3: Andreas Krimpmann (2015). Principles of Group Accounting under IFRS. John Wiley & Sons, Ltd. Published 2015 by John Wiley& Sons, Ltd
این متن یک نوشتار تعریف است.