در حال ویرایش نوشتار محتوا:قرارداد نرخ سلف (Forward rate Agreement (FRA)) (بخش)

===مقدمه===
موافقت‌نامه نرخ سلف (FRA) نوعی ابزار مشتقه فرابورسی است که به عنوان جزئی از بازارهای پول معامله می‌گردد. این نوع قرارداد اساسا یک تسهیلات سلف اما بدون مبادله اصل آن است به طوری که فقط مابه التفاوت بین نرخ‌های بهره معامله شود. موافقت‌نامه نرخ سلف (FRAs)  نوعی تسهیلات مبتنی بر تاریخ سلف بوده که در یک نرخ ثابت معامله می‌شود اما بدون مبادله اصل مبلغ بوده و تنها مربوط به بهره مورد استفاده بر روی مقادیر اسمی بین نرخ معامله و نرخ واقعی رایج در زمان تسویه می‌شود. بنابراین موافقت‌نامه‌های نرخ سلف (FRA) جزء ابزارهای زیر خط ترازنامه (OBS) به حساب می‌آیند. با معامله امروز در نرخ بهره‌ای که در نقطه‌ای از زمان در آینده موثر می‌باشد،‌ موافقت‌نامه‌های نرخ سلف (FRAs)، بانک‌ها را قادر به پوشش اکسپوژر با ریسک نرخ بهره می‌کند و نیز ممکن است برای سفته‌بازی در سطح نرخ‌های بهره آتی مورد استفاده قرار گیرند.

موافقت‌نامه نرخ سلف (FRAs) قراردادی برای استقراض یا قرض‌دهی مبلغ نقدی اسمی برای دوره زمانی حداکثر ۱۲ ماهه می‌باشد که از هر نقطه‌ای در طول ۱۲ ماه با نرخ توافقی نرخ (FRA) شروع می‌شود. خریدار موافقت‌نامه نرخ سلف، یک مبلغ اسمی را استقراض می‌کند در حالی که فروشنده این مبلغ وجه نقد را قرض می‌دهد. در بازار نقد، طرف تجاری که گواهی سپرده خریداری می‌کند یا خرید سهمی را در بازار بازخرید اوراق پیشنهاد می‌دهد به عنوان قرض‌دهنده وجوه به حساب می‌آید. موافقت‌نامه نرخ سلف خرید در بازار به معنای استقراض است. البته، ‌از اصطلاح اسمی به این خاطر استفاده می‌کنیم که با یک موافقت‌نامه نرخ سلف هیچ استقراض یا قرض‌دهی نقد در واقع اتفاق نمی‌افتد به طوری که محصول موردنظر جزء اقلام زیر خط ترازنامه محسوب می‌شود. مبلغ اسمی تنها مبلغی است که پرداخت بهره بر روی آن محاسبه می‌شود.

بنابراین هنگامی که موافقت‌نامه نرخ سلف معامله می‌شود،‌ خریدار مبلغ اسمی معین را در نرخ ثابت استقراض کرده (فروشنده قرض می‌دهد)،‌ و تسهیلات بر پایه یک نرخ توافقی در آینده اتفاق می‌افتد. خریدار، استقراض کننده اسمی است و بنابراین اگر افزایش در نرخ‌های بهره، بین تاریخی که موافقت‌نامه نرخ سلف معامله می‌شود و تاریخی که موافقت‌نامه نرخ سلف ترتیب اثر داده شود، آنگاه خریدار مذکور ‌تحت پوشش قرار می‌گیرد. اگر کاهشی در نرخ‌های بهره رخ دهد، خریدار باید تفاوت بین نرخی که در آن موافقت‌نامه نرخ سلف معامله شده و نرخ واقعی به عنوان درصدی از مبلغ اسمی را پرداخت کند. خریدار شاید از موافقت‌نامه نرخ سلف برای پوشش اکسپوژر واقعی استفاده کند که به معنای استقراض واقعی پول یا سفته‌بازی بر روی افزایش در نرخ‌های بهره می‌باشد. طرف مقابل برای انتقالات،‌ یا فروشنده موافقت‌نامه نرخ سلف، قرض‌دهنده اسمی وجوه بوده و نرخ را برای قرض‌دهی وجوه تثبیت کرده است. اگر کاهشی در نرخ‌های بهره وجود دارد، فروشنده عایدی کسب می‌کند و اگر افزایشی در نرخ رخ دهد،‌ فروشنده پرداخت خواهد کرد. فروشنده دوباره ممکن است تسهیلات واقعی برای پوشش یا اقدام به عنوان یک سفته باز  را در اختیار دارد.