استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی (IFRS) (International Financial Reporting Standards (IFRS))

مفهوم:

والد:

بعد:

فرزند:

---

لید

استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی (IFRS) به عنوان مجموعه منحصربفردی از استانداردهای حسابداری است که توسط هیئت استانداردهای حسابداری بین‌المللی (IASB) با این نیت توسعه پیدا کرده و نگهداری شدند که قادر به استفاده بر مبنای سازگار در سطح جهانی -از طریق اقتصادهای توسعه یافته، نوظهور و در حال توسعه- می‌باشند.. پایه‌گذاری IFRS به منظور توسعه مجموعه خاص از استانداردهای گزارشگری مالی پذیرفته شده در سطح جهانی با کیفیت بالا، قابل درک و الزام آور بر مبنای اصول مفصل و واضح انجام شد. جنبه‌ها‌ی مشخصی از تجربه کسب و کار وجود دارند که IFRS برای آن‌ها‌، قواعد الزام آور تعیین می‌کند. از جمله این موارد می‌توان به صورت وضعیت مالی، صورت درآمد جامع، صورت تغییرات در سهام و صورت جریان نقد اشاره داشت. در حال حاضر بیش از 166 کشور جهان از IFRS به طریق مشابه استفاده می‌کنند و اکثر این کشورها به این استانداردها نیاز دارند و به طور کامل به مقررات IFRS پایبند می‌شوند.

تعریف به حد

استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی (IFRS) مجموعه‌ای منحصربفرد از استانداردهای حسابداری است که توسط هیئت استانداردهای حسابداری بین‌المللی (IASB) ایجاد و توسعه داده شده است. این استانداردها به قصد ایجاد و رونق کسب و کار به وجود آمده و ایده مذکور به سرعت در سطح جهانی و به عنوان یک زبان مشترک گسترش پیدا کرده است. در حال حاضر، این استانداردها برای استفاده بیش از 166 کشور شامل کشورهای اتحادیه اروپا و بیش از دو سوم کشورهای عضو گروه 20 الزام آور می‌باشد.

وجوه افتراق یا شقوق مختلف

استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی  (IFRS) در مقابل اصول حسابداری پذیرفته شده در سطح عمومی  (GAAP) ایالات متحده به دو اصول و استاندارد حسابداری مربوط می‌شود که توسط کشورهای جهان در رابطه با گزارشگری مالی تهیه می‌شود. بیش از 166 کشور جهان استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی (IFRS) را دنبال می‌کنند و از یکپارچگی در آماده‌سازی صورت‌ها‌ی مالی حمایت می‌کنند. از طرف دیگر، اصول حسابداری پذیرفته شده در سطح عمومی (GAAP) توسط هیئت استانداردهای حسابداری مالی برای هدایت شرکت‌ها‌ی دولتی در ایالات متحده ایجاد می‌شوند و این وقتی است که صورت‌ها‌ی مالی سالانه آن‌ها‌ گردآوری شود. از مهمترین جنبه‌های تفاوت بین IFRS و GAAP  می‌توان به حسابداری هزینه‌های موجودی انبار، کالاهای نامشهود، قواعد در برابر اصول، شناسایی درآمد و طبقه‌بندی بدهی‌ها‌ اشاره داشت.

فهرست مطالب

مقدمه

اصطلاح استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی (IFRS) اساسا به عنوان مجموعه منحصربفردی از استانداردهای حسابداری است که توسط هیئت استانداردهای حسابداری بین‌المللی (IASB) با این نیت توسعه پیدا کرده و نگهداری شدند که قادر به استفاده بر مبنای سازگار در سطح جهانی -از طریق اقتصادهای توسعه یافته، نوظهور و در حال توسصعه- می‌باشند و بنابراین به سرمایه‌گذاران و سایر کاربران صورت‌ها‌ی مالی با قابلیت مقایسه‌پذیری از نظر عملکرد مالی (شرکت‌ها‌ی فهرست شده در سطح عمومی) و بر مبنای معاوضه با همتایان بین‌المللی خود امکان استفاده می‌دهد. استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی IFRS برای استفاده بیش از 166 کشور شامل اتحادیه اروپا و بیش از دو سوم کشورهای عضو گروه 20 الزام آور می‌باشد.

تاریخچه

هیئت استانداردهای حسابداری بین‌المللی (IASB) در سال 2001 تاسیس شد و جایگزین کمیته استانداردهای حسابداری بین‌المللی(IASC) گردید. کمیته استانداردهای حسابداری بین‌المللی (IASC) که در سال 1973 تاسیس شد یک نهاد اجماعی یا مشورتی بوده و هدف از تاسیس آن هماهنگ‌سازی استانداردهای گزارشگری مالی می‌باشد. این کمیته استانداردهایی را تحت عنوان استانداردهای حسابداری بین‌المللی استانداردهای (IAS) و تفسیرهای آن تحت عنوان تفسیرهای طبقه‌بندی صنعتی استاندارد (SIC) تولید کرد.

یکی از اولین اقدامات هیئت استانداردهای حسابداری بین‌المللی (IASB) قبول همه استانداردهای مربوط به استانداردهای حسابداری بین‌المللی (IASC) و تفسیرهای طبقه‌بندی صنعتی استاندارد (SIC) در نوع خود بوده است. هیئت استانداردهای حسابداری بین‌المللی (IASB)  عهده دار پروژه مهمی برای بهبود 13 عدد از این استانداردها شد و استانداردهای اصلاح شده IAS  را نهایی کرده و منتشر نمود. هیئت مذکور همزمان شروع به توسعه استانداردها و تفسیرهای جدید نموده و هر یک از استانداردها را استاندارد IFRS و هر تفسیر را تفسیر IFRS  نامید. پایه‌گذاری IFRS به منظور توسعه مجموعه منحصر بفرد از استانداردهای گزارشگری مالی پذیرفته شده در سطح جهانی با کیفیت بالا، قابل درک و الزام آور بر مبنای اصول مفصل و واضح انجام شد و در اینجا، به برخی از توسعه‌ها‌ی قابل توجه از آن زمان به بعد در موارد ذیل اشاره شده و بر روی آن‌ها‌ تاکید می‌شود.

استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی (IFRS) به قصد ایجاد کسب و کار و حساب‌ها‌ی در دسترس در کل قاره در اتحادیه اروپا به وجود آمد. ایده مذکور به سرعت در سطح جهانی و به عنوان یک زبان مشترک گسترش پیدا کرد و امکان برقراری ارتباط بیشتری را در سطح جهانی فراهم کرد. اگرچه تنها بخشی از مناطق دنیا از IFRS استفاده می‌کنند، کشورهای عضو به جای این که در یک منطقه جغرافیایی محدود شده باشند، در سراسر جهان گسترده شدند. ایالات متحده هنوز هم IFRS را نپذیرفته است به طوری که بسیاری از افراد، اصول حسابداری پذیرفته شده در سطح عمومی (GAAP) یا GAAP  آمریکایی را به عنوان «استاندارد» در نظر می‌گیرند. اما با توجه به این که IFRS  تبدیل به یک قاعده جهانی شده است، این مساله بستگی به تغییر دارد و این در صورتی است که کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) تصمیم بگیرد که IFRS  برای تجربیات سرمایه‌گذاری آمریکایی مناسب می‌باشند. در حال حاضر بیش از 166 کشور جهان از IFRS به طریق مشابه استفاده می‌کنند و اکثر این کشورها به این استانداردها نیاز دارند و به طور کامل به مقررات IFRS پایبند می‌شوند. IFRS به وسیله بنیاد IFRS حفظ و نگهداری می‌شود.

پوشش IFRS

استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی(IFRS)  طیف گسترده‌ای از فعالیت‌ها‌ی حسابداری را پوشش می‌دهد. جنبه‌ها‌ی مشخصی از تجربه کسب و کار وجود دارند که IFRS برای آن‌ها‌، قواعد الزام آور تعیین می‌کند.

- صورت وضعیت مالی: این مورد تحت عنوان ترازنامه شناخته می‌شود. IFRS بر روش‌ها‌یی تاثیرگذار است که در آن، ترکیب و اجزاء ترازنامه گزارش می‌شوند.

- صورت درآمد جامع: این فعالیت می‌تواند شکل یک صورت وضعیت را بگیرد یا می‌تواند به صورت سود و زیان و صورت سایر درآمدها شامل املاک و تجهیزات تقسیم شود.

- صورت تغییرات در سهام: این صورت وضعیت نیز تحت عنوان صورت سود انباشته می‌باشد و این صورت وضعیت تغییر شرکت در عایدی یا سود برای یک دوره مالی معین را مستندسازی و ثبت می‌کند.

- صورت جریان نقد: این سند، مبادلات مالی شرکت در یک دوره معین را گزارش کرده و جریان نقد در عملیات، سرمایه‌گذاری و تامین مالی را جدا می‌کند.

علاوه بر این گزارشات پایه، هر شرکت باید همچنین خلاصه‌ای از سیاست‌ها‌ی حسابداری خود ارائه کند. گزارش کامل اغلب در کنار گزارش قبلی مشاهده می‌شود تا تغییرات در سود و زیان را نشان دهد. شرکت مادر باید گزارش حسابداری مجزا را برای هر شرکت زیرمجموعه ایجاد کند.

ماهیت IFRS در مقایسه با  GAAPایالات متحده چیست؟

استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی  (IFRS) در مقابل اصول حسابداری پذیرفته شده در سطح عمومی  (GAAP)ایالات متحده به دو اصول و استاندارد حسابداری مربوط می‌شود که توسط کشورهای جهان در رابطه با گزارشگری مالی تهیه می‌شود. بیش از 166 کشور جهان استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی (IFRS) را دنبال می‌کنند و از یکپارچگی در آماده‌سازی صورت‌ها‌ی مالی حمایت می‌کنند. از طرف دیگر، اصول حسابداری پذیرفته شده در سطح عمومی (GAAP) توسط هیئت استانداردهای حسابداری مالی برای هدایت شرکت‌ها‌ی دولتی در ایالات متحده ایجاد می‌شوند و این وقتی است که صورت‌ها‌ی مالی سالانه آن‌ها‌ گردآوری شود.

موارد زیر روش‌ها‌یی را نشان می‌دهند که در آن IFRS و GAAP متفاوت هستند:

- حسابداری هزینه‌های موجودی انبار

یکی از تفاوت‌ها‌ی کلیدی بین این دو استاندارد حسابداری، روش حسابداری برای هزینه‌ها‌ی موجودی انبار می‌باشد. تحت IFRS روش آخرین ورود، اولین خروج (LIFO) برای محاسبه موجودی انبار مجاز نبوده در حالی که بر اساس GAAP خواه با روش آخرین ورود، اولین خروج (LIFO) یا روش اولین ورود، اولین خروج (FIFO) برای محاسبه موجودی انبار مورد استفاده قرار می‌گیرد.

- کالاهای نامشهود

پرداختن به دارایی‌ها‌ی نامشهود نظیر تحقیقات و سرقفلی نیز زمانی نمایان می‌شود که بین IFRS در برابر استانداردهای GAAP ایالات متحده تمایز قائل شوند. دارایی‌ها‌ی نامشهود تحت IFRS تنها در صورتی شناسایی می‌شوند که دارای منفعت اقتصادی آتی باشند. دارایی مذکور در این روش می‌تواند ارزیابی شده و ارزش پولی به آن داده شود. از طرف دیگر،GAAP  دارایی‌ها‌ی نامشهود را در ارزش بازاری منصفانه جاری خود شناسایی کرده و هیچ ملاحظه مازاد آتی را برای آن در نظر نمی‌گیرد.

- قواعد در برابر اصول

تمایز دیگر بین IFRS  و GAAP در نحوه ارزیابی فرآیندهای حسابداری است و به این معناست که آیا مبتنی بر قواعد ثابت یا اصولی است که فضایی را برای تفسیر مجاز می‌شمارد یا خیر. فرآیند حسابداری تحت GAAP با قواعد و رویه‌ها‌ی ویژه تجویز شده و فضای کمی را برای تفسیر فراهم می‌کند. سنجه‌ها‌ به عنوان راهکاری برای منع نهادهای فرصت‌طلب از خلق انتظارات با هدف حداکثرسازی سود طراحی و تعبیه می‌شود. در مقابل،IFRS  اصولی را بیان می‌کند که شرکت‌ها‌ به موجب آن باید پیگیر و تفسیرکننده بهترین توجیه باشند. شرکت‌ها‌ از مهلت‌ها‌ی داده شده برای تفسیر متفاوت موقعیت مشابه بهره می‌برند.

- شناسایی درآمد

با توجه به نحوه شناسایی درآمد،IFRS  در مقایسه با  GAAPبیشتر جنبه عمومی داشته است. GAAP با تعیین اینکه درآمد محقق شده یا کسب شده باشد و قواعدی معین راجع به نحوه شناسایی درآمد در میان صنایع مختلف دارد، شروع به تعیین آن می‌کند. در مقابل،IFRS  بر مبنای اصل و قاعده‌ای است که به موجب آن، درآمد زمانی شناسایی می‌شود که ارزش دارایی تعیین و ارائه شود. IFRS همه انتقالات درآمدها را به چهار مقوله گروه بندی می‌کند: فروش کالا، قراردادهای ساخت و ساز، ارائه خدمات یا استفاده از دارایی‌ها‌ی نهاد دیگر.

- طبقه‌بندی بدهی‌ها‌

در زمان آماده‌سازی صورت‌ها‌ی مالی بر مبنای استانداردهای حسابداری GAAP، بدهی‌ها‌ به دو دسته جاری و غیرجاری طبقه‌بندی می‌شوند که بستگی به شکافی دارد که برای شرکت تخصیص داده می‌شود تا بدهی‌ها‌ی خود را بازپرداخت نماید. بدهی‌ها‌یی که شرکت انتظار بازپرداخت در ظرف مدت 12 ماه آینده را دارد تحت عنوان بدهی‌ها‌ی جاری طبقه‌بندی می‌کنند در حالی که بدهی‌ها‌یی که دوره بازپرداخت آن بیشتر از 12 ماه آتی باشد را جزء بدهی‌ها‌ی بلندمدت طبقه‌بندی می‌کنند. این در حالیست که در IFRS هیچ تمایز آشکاری بین بدهی‌ها‌ وجود ندارد، لذا بدهی‌ها‌ی کوتاه مدت و بلندمدت با یکدیگر ترکیب می‌شوند.

فهرستی از استانداردهای حسابداری و گزارشگری مالی بین‌المللی

استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی

IFRS 1 پذیرش استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی برای اولین بار

IFRS2 پرداخت‌ها‌ی مبتنی بر سهام

IFRS 3 ترکیب‌ها‌ی کسب و کار

IFRS 4 قراردادهای بیمه

IFRS 5 دارایی‌ها‌ی غیرجاری نگهداری شده برای حراج و عملیات ناپیوسته

IFRS 6 اکتشاف و ارزشیابی منابع معدنی

IFRS7 ابزارهای مالی: افشاء‌ها‌

IFRS 8: بخش‌ها‌ی عملیاتی

IFRS9 ابزارهای مالی

IFRS 10 صورت‌ها‌ی مالی تلفیقی

IFRS 11 ترتیبات مشترک

IFRS 12 افشاء منافع در سایر نهادها

IFRS 13 اندازه گیری ارزش منصفانه

IFRS 14 حساب‌ها‌ی معوق منظم

IFRS 15 درآمد حاصل از قراردادها با مشتریان

IFRS 16 اجاره

IFRS 17 قراردادهای بیمه

استانداردهای حسابداری بین‌المللی

IAS 1 ارائه استانداردهای مالی

IAS2 موجودی انبار

IAS7 صورت جریانات نقدی

IAS8 سیاست‌ها‌ی حسابداری، تغییرات در برآوردها و اشتباهات حسابداری

IAS10 رویدادهای بعد از دوره گزارشگری

IAS12 مالیات بر درآمد

IAS 16 املاک، کارخانه و تجهیزات

IAS19 منافع افراد شاغل

IAS 20 حسابداری برای امتیازات دولتی و افشاء کمک‌ها‌ی دولتی

IAS21 اثرات تغییر در نرخ‌ها‌ی ارز

IAS23 هزینه‌ها‌ی استقراض

IAS24 افشاءهای مربوطه

IAS26 حسابداری و گزارشگری از طریق برنامه‌ها‌ی مزایای بازنشستگی

IAS27 صورت‌ها‌ی مالی مجزا

IAS 28 سرمایه گذاری‌ها‌ در کسب و کارهای خطرپذیر مشترک

IAS 29 گزارشگری مالی در اقتصاد ابرتورمی

IAS 32 ابزارهای مالی: ارائه

IAS 33 عایدی هر سهم

IAS 34 گزارشگری مالی موقت

IAS 36 زیان دارایی‌ها‌

IAS 37 ذخایر، بدهی‌ها‌ی احتمالی آتی و دارایی‌ها‌ی احتمالی آتی

IAS 38 دارایی‌ها‌ی نامشهود

IAS 39 ابزارهای مالی: شناسایی و اندازه گیری

IAS 40 اموال سرمایه گذاری

IAS 41 کشاورزی

مزایای استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی

عموما انتظار می‌رود که پذیرش IFRS در سطح جهانی برای سرمایه‌گذاران و سایر کاربران صورت‌ها‌ی مالی از طریق کاهش هزینه‌ها‌ی مقایسه سرمایه‌گذاری‌ها‌ی جایگزین و افزایش کیفیت اطلاعات منفعت ایجاد ‌شود و از نیز از شرکت‌ها‌ انتظار می‌رود که مادامی که سرمایه‌گذاران بیشتر متمایل به ارائه امکان تامین مالی هستند، کسب این منفعت تداوم یابد. شرکت‌ها‌یی که دارای سطوح بالای فعالیت‌ها‌ی بین‌المللی هستند در میان گروهی قرار دارند که از حرکت به سمت IFRS سود می‌برند. شرکت‌ها‌یی که درگیر فعالیت‌ها‌ی خارجی و سرمایه گذاری هستند، منافع خود را از جابجایی و حرکت به واسطه مقایسه‌پذیری مجموعه‌ای از استانداردهای حسابداری به دست می‌آورند. اما، ری جی. بال تردیدهایی را از هزینه کل استانداردهای بین‌المللی بیان می‌کند؛ او استدلال می‌کند که الزام اجرای استانداردها می‌تواند آسان و غیرسخت‌گیرانه باشد و تفاوت‌ها‌ی منطقه‌ای در حسابداری در پشت یک برچسب مبهم قرار می‌گیرد. او همچنین نگرانی‌ها‌یی را در خصوص تاکید بر ارزش منصفانه از دید IFRS و تاثیر و نفوذ حسابداران از مناطق دارای قوانین غیرمشترک مطرح کرده و زیان‌ها‌ی غیر به هنگام را  شناسایی نمود.

برای ارزیابی برنامه جهت دستیابی به هدف مجموعه منحصربفردی از استانداردهای حسابداری جهانی، بنیاد IFRS پروفایل‌ها‌یی را در خصوص استفاده از IFRS در کشورهای عضو توسعه داده و ارائه کرده است. این پروفایل‌ها‌ برمبنای اطلاعات حاصل از منابع مختلف بوده و نقطه شروع پاسخ‌ها‌یی بوده که از نهادهای تعیین کننده استاندارد و سایر نهاد‌ها‌ی ذیربط به یک نظرسنجی داده شد و بنیاد IFRS آن را انجام داد. در حال حاضر، پروفایل‌ها‌ برای 166 کشور عضو تکمیل شده‌اند.

معایب استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی

علیرغم این باور ناشی از برخی مسائل اجتناب‌ناپذیر پذیرش IFRS در سطح جهانی، عده‌ای دیگر بر این باورند که GAAP ایالات متحده استاندارد طلایی است و معتقدند سطح معینی از کیفیت با پذیرش کامل IFRS از دست خواهد رفت. علاوه براین، ناشران مشخص از ایالات متحده بدون مشتری و یا عملیات مهم در خارج از ایالات متحده ممکن است به این دلیل در برابر IFRS مقاومت کنند که شاید از انگیزه بازاری برای آماده‌سازی صورت‌ها‌ی مالی بر مبنای IFRS برخوردار نباشند و ممکن است بر این باور باشند که هزینه‌ها‌ی عمده مربوط به پذیرش IFRS بیش از منافع آن باشد.

بسیاری از سرمایه‌گذاران همانند نمایندگان نهادهای مقرراتی بر این باورند که IFRS توسط کشورهای توسعه یافته طراحی شده است و برای اقتصاد کشورهای در حال توسعه یا نوظهور در جهان مناسب نیست. برخی حتی بر این باورند که این استانداردها برای رفاه کشورهای توسعه یافته توسعه پیدا کردند و برای در اختیار گرفتن هرچه قوی‌تر کنترل اقتصادهای در حال توسعه و نوظهور در جهان به عنوان ابزارهایی برای ابرقدرت‌ها‌ مورد استفاده قرار می‌گیرند. زیربنای این باور، فقدان دانش مربوط به IFRS و آموزش مناسب برای استفاده از آن بوده و بنابراین آن را سنگین، زمان‌بر و درنهایت منجر به باور منفی در قبال IFRS می‌دانند.

جستارهای وابسته

• گزارش‌گری مالی
• GAAP ایالات متحده
• GAAP سایر کشورها
• IFRS
• IFRS برای بنگاه‌های کوچک و متوسط

پانویس/ پاورقی

منابع

• - Ismail, R. (2017). An Overview of International Financial Reporting Standards (IFRS). International Journal of Engineering Science Invention, 6(5), 15-24.
• https://corporatefinanceinstitute.com/resources/knowledge/accounting/ifrs-vs-us-gaap/
• https://www.ifrs.org/issued-standards/list-of-standards/

پیوند به بیرون

الگوهای ناوبری

رده