نوشتار_محتوا
۳ سال، ۶۱ روز، ۴ ساعت و ۲ دقیقه - Wikibadmin

زیان حالت نکول (Loss Given Default)

نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۱۵ توسط Wikibadmin (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مفهوم:

والد:

بعد:

فرزند:

لید

برای تعریف زیان ناشی از نکول باید به تمامی هزینه ها و حتی به طور بالقوه منافع توجه شود. مثال های مربوط به هزینه نظیر: هزینه های مربوط به نقدکردن ارزش وثیقه، هزینه های اداری متحمل شده بابت تهیه و ارسال نامه مطالبات معوق مشتریان یا برقراری تماس تلفنی با فرد متعهد یا بدهکاری که نکول کرده، هزینه های حقوقی و مدت زمان تاخیر جهت بازیابی را می توان از جمله این موارد دانست. همچنین، منافعی نظیر بهره بر روی مبلغ بدهکاری، جریمه های تاخیر، یا سایر کمیسیون ها را نیز می توان درنظر گرفت.

تعریف به حد

زیان ناشی از نکول را می توان به صورت نسبتی از زیان مواجهه با نکول متعهد یا بدهکار مالی بابت مانده بدهی در حال نکول تعریف کرد. به این ترتیب، این مفهوم مکمل نرخ بازیابی بوده یا به عبارت دیگر، زیان ناشی از نکول برابر است با یک منهای نرخ بازیابی. تاکید بر این نکته مهم است که زیان ناشی از نکول به جای زیان حسابداری، بر زیان اقتصادی تمرکز دارد.

وجوه افتراق یا شقوق مختلف

زیان ناشی از نکول به طور گسترده با استفاده از چهار روش متفاوت قابل برآورد می باشند: 1.زیان ناشی از نکول مبتنی بر بازار2.زیان ضمنی ناشی از نکول بر پایه حاشیه یا زیان ضمنی مبتنی بر نکول بازار 3.زیان ناشی از نکول مانده پس از کسر ارزش فعلی4.رویکرد پایه. مدل سازی زیان ناشی از نکول نیز با استفاده از سه دسته از مدلها صورت می گیرد که عبارتند از: 1- مدل های زیان ناشی از نکول نهایی 2- مدل های احتمال نکول-زیان ناشی از نکول و 3- مدلهای پیشرفته

فهرست مطالب

زیان ناشی از نکول(LGD [۱])

تعریف

زیان ناشی از نکول را می توان به صورت نسبتی از زیان مواجهه با نکول متعهد یا بدهکار مالی بابت مانده بدهی در حال نکول تعریف کرد. به این ترتیب، این مفهوم مکمل نرخ بازیابی بوده یا به عبارت دیگر، زیان ناشی از نکول برابر است با یک منهای نرخ بازیابی. در اینجا تاکید بر این نکته مهم است که زیان ناشی از نکول بر زیان اقتصادی تمرکز دارد نه بر زیان حسابداری. بنابراین، برای تعریف زیان ناشی از نکول باید به تمامی هزینه ها و حتی به طور بالقوه منافع توجه شود. مثال های مربوط به هزینه نظیر: هزینه های مربوط به نقدکردن ارزش وثیقه، هزینه های اداری متحمل شده بابت تهیه و ارسال نامه مطالبات معوق مشتریان یا برقراری تماس تلفنی با فرد متعهد یا بدهکاری که نکول کرده، هزینه های حقوقی و مدت زمان تاخیر جهت بازیابی را می توان از جمله این موارد دانست. همچنین، منافعی نظیر بهره بر روی مبلغ بدهکاری، جریمه های تاخیر، یا سایر کمیسیون ها را نیز می توان درنظر گرفت.

این اصطلاح به عنوان سنجه ای از متوسط زیان مورد انتظار است که بانک به ازاء هر واحد مواجهه با نکول طرف مقابل تجربه می-کند. بر خلاف احتمال نکول، که در آن قرض گیرنده تنها می تواند یک رتبه بندی (و لذا یک احتمال نکول)  داشته باشد، مواجهه متفاوت با قرض گیرنده ممکن است با در نظر گرفتن ویژگی های خاص تسهیلات، دارای پروفایل های متفاوتی از زیان ناشی از نکول باشد.

پیش زمینه

در ماه ژوئن سال 2006، کمیته بال چارچوب بازبینی شده از همگرایی بین المللی در زمینه اندازه گیری سرمایه و استانداردهای سرمایه (بال 2) را منتشر کرد که برای موسساتی که استفاده از رویکرد رتبه بندی داخلی(IRB [۲]) را انتخاب کرده اند پیشرفت های جدید در زمینه اندازه گیری و مدیریت ریسک های بانکی را مورد توجه قرار می دهد. در این رویکرد، موسسات مجازند که از سنجه-های داخلی خود برای محرک های اصلی ریسک اعتباری به عنوان نهاده های اولیه جهت تخصیص سرمایه استفاده کنند. این سنجه ها نیازمند برآورد پارامترهای زیر هستند تا مواجهه با پورتفو را توصیف کنند:

1.احتمال نکول، که به عنوان درصد متوسط متعهدها یا بدهکاران است که در چارچوب رتبه بندی طی یک سال نکول می کنند.

2.مواجهه با نکول (EAD [۳])، که برآوردی از مانده تسهیلات (مبالغ وصول شده به علاوه افت ارزش های آتی احتمالی خطوط اعتباری استفاده نشده تاکنون) در مورد نکول قرض گیرنده

3.زیان ناشی از نکول، درصدی از مواجهه با نکول قرض گیرنده است که بانک ممکن است از دست بدهد.

این سنجه های ریسک به وزن های ریسکی و الزامات سرمایه مقرراتی از طریق فرمول های وزنی ریسک تبدیل می شوند که این نیز توسط کمیته بال اعلام شد.

روش هایی برای برآورد زیان ناشی از نکول

زیان ناشی از نکول به طور گسترده با استفاده از چهار روش متفاوت قابل برآورد می باشند:

زیان ناشی از نکول مبتنی بر بازار

این ایده در اینجا برای توجه به بنگاه هایی است که ورشکست شدند و دارای اوراق بهاداری نظیر اوراق قرضه یا تسهیلات قابل تجارت در بازار هستند. وقتی که رویداد ورشکستگی اتفاق افتاد، اوراق قرضه تبدیل به اسناد کم اعتبار خواهند شد و سرمایه-گذاران شروع به خرید و فروش آن ها بر مبنای آنچه که از بنگاه ورشکسته، بازیابی می شود خواهند کرد. این رویکرد برای ایجاد امکان جهت ثبات بازار و دریافت تمامی اطلاعات، به قیمت بازار (به طور مثال یک ماه پس از ورشکستگی یا رویداد نکول) توجه می کند. این قیمت بازار سپس به عنوان متغیری برای نرخ بازیابی بکار گرفته می شود تا زیان ناشی از نکول برابر با یک منهای نرخ بازیابی به دست آید. توجه شود که این رویکرد تنها برای آن دسته از اوراق بهادار بدهی کارکرد داشته که در بازار مبادله می شوند و بنابراین برای مواجهه با نکول خرده فروشی کاربرد ندارد. این رویکرد در ابزار لاسکل (LossCal) مودیز مورد استفاده قرار گرفت.

زیان ضمنی ناشی از نکول بر پایه حاشیه یا زیان ضمنی مبتنی بر نکول بازار

این رویکرد بسیار نظری بوده و به ندرت می توان آن را در صنعت قابل استفاده دانست. این رویکرد، قیمت بازاری اوراق قرضه پرریسک و نه نکول شده را با استفاده از مدل های قیمت گذاری دارایی نظیر مدل های ساختاری تحلیل می کند. این رویکرد سپس حاشیه بالاتر از نرخ بدون ریسک را که زیان مورد انتظار را منعکس می کند در بر می گیرد و در آن جا از زیان ناشی از نکول عدول می کند. برخی از دغدغه های کلیدی این رویکرد شامل قیمت بازار است که تنها به طور نسبی از طریق ریسک اعتباری تعیین شده و نیز پاداش ریسک گریزی را شامل می گردد.

زیان ناشی از نکول مانده پس از کسر ارزش فعلی

رایج ترین روش تعریف زیان ناشی از نکول، روش مانده پس از کسر ارزش فعلی است که به طور متناوب برای هر دو گروه خرده-فروشی و شرکتی قابل قبول است و می توان یه طور تاریخی و از طریق داده های بانکی تسهیلات معوق در پایان فرآیند تسویه و مانده پس از کسر ارزش فعلی آن را برآورد نمود. مجموع جریانات نقد برآوردی منتج از فرایند مانده گیری پس از کسر ارزش فعلی یا وصول مطالبات در قالب تحلیل یا برآوردهایی می گنجند که به طور مناسب تنزیل شده و یا به مواجهه برآوردشده تقسیم می-شوند. این جریانات نقد همان بازیابی اصلی هستند که با خود هزینه مطالبات غیرجاری را به همراه دارند(به طور مثال درآمد بهره ای که پیش بینی شده یا هزینه های مانده پس از کسر ارزش فعلی نظیر هزینه های وصول مطالبات، هزینه های حقوق و غیره). برای برآورد زیان ناشی از نکول مانده پس از کسر ارزش فعلی، هر بانک باید بر داده های داخلی خود در خصوص حساب های نکول شده و جریان ورودی مثبت (بازیابی در برابر اصل و بهره) و منفی (هزینه های بازیابی و رویه های حقوقی) مربوط به حساب های نکول شده اتکاء داشته باشد.

رویکرد پایه

طبق توافق نامه سرمایه بال، تعریف زیان مورد استفاده در برآورد زیان ناشی از نکول همان زیان اقتصادی است. همان گونه که پیش از این نیز بیان شد، این به معنای آن است که هر هزینه یا جریان نقد مربوط به نکول باید به طور مناسب مورد توجه قرار گیرد. در رویکرد مبتنی بر رتبه بندی داخلی فنداسیون (IRB)، برآوردهای زیان ناشی از نکول در توافق نامه تجویز شده اند. برای شرکت ها، مجموعه های دولتی مستقل و بانک ها، در موارد ذیل کاربرد دارند: مطالبات مهم بر روی شرکت ها، مجموعه های دولتی مستقل، و بانک ها که توسط وثیقه شناسایی نشده حدود 45 درصد از زیان را به خود اختصاص می دهد. تمامی مطالبات فرعی بر روی شرکت ها، مجموعه های دولتی مستقل و بانک ها حدود 75 درصد زیان ناشی از نکول را تشکیل می دهند.

محاسبه زیان ناشی از نکول مشاهده شده

در هنگام محاسبه زیان ناشی از نکول از محل مشاهدات جریان نقد مانده پس از کسر ارزش فعلی، مسائل متنوعی اتفاق می افتند که نظایر آن عبارتند از:

  • مجموعه داده ها باید حداقل یک چرخه تجاری کامل را پوشش دهد.
  • دوره مانده گیری پس از کسر ارزش فعلی یا تصمیم گیری تحلیل گرایانه نیز باید تعریف شود.
  • مانده گیری پس از کسر ارزش فعلی ناقص باید مدیریت شود.
  • نرخ تنزیل باید تعریف شود.
  • زیان ناشی از نکول خارج از طیف نرمال باید مدیریت شود.
  • هزینه های غیرمستقیم باید لحاظ گردند.

مدل سازی زیان ناشی از نکول

در مرحله دوم، پس از محاسبه زیان ناشی از نکول مشاهده شده، بانک عموماً علاقه مند به مدل سازی عوامل تعیین کننده زیان ناشی از نکول (نظیر ارزش وثیقه ها) بوده و پیش بینی های زیان ناشی از نکول را قبل و بعد از وقوع نکول ارائه می کند. موارد ذیل رده های متفاوتی از مدل ها را ارائه می کنند.

مدل های زیان ناشی از نکول نهایی: مدل های استاندارد تنها از داده های زیان ناشی از نکول برای متعهدان یا بدهکاران نکول-کننده استفاده کرده و مواردی را که در آن نکول اتفاق نیافتاده را در نظر نمی گیرند یا در مواردی که بازیابی کامل اتفاق افتاده از روش خاصی استفاده می کنند (رجوع شود به مطالعه لوترمن و همکاران[۴]  (2012)). در حالی که این موضوع به نظر می رسد در نگاه اول روشن شده باشد و توضیح می دهد که چرا این مدل ها به طور گسترده و در عمل مورد استفاده قرار می گیرند، اما بعداً نشان داده خواهد شد که ناسازگاری بیشتری را در برآوردهای پارامتری به همراه خواهد داشت. در برخی مواقع این موضوع تنها راهی است که برای پیشرفت مدل ها از آن استفاده می شود مشروط بر این که تنها اطلاعات موجود، مربوط به زیان ناشی از نکول بوده و اطلاعات افرادی که نکول نکرده اند را شامل نمی شود. ساده ترین مدل از زیان ناشی از نکول استفاده می کند و آن را در مدل رگرسیون خطی قرار می دهد. علاوه بر این، سایر مدل های استاندارد به طور واضح و با روش های مختلف این واقعیت را توضیح می-دهند که اکثر زیان های مبتنی بر نکول در بازه {1و0} مشاهده می شوند.

مدل های احتمال نکول-زیان ناشی از نکول (PD-LGD): مدل های اولیه از تمامی زیان های مبتنی بر نکول قابل مشاهده در نمونه استفاده می کنند و با آنها به روش مشابهی برخورد می نمایند. با وجود استفاده گسترده از این مدلها در فضای آکادمیک و در عمل، آنها ضعف ها و محدودیتهای انتخاب نمونه را نشان می دهند. به زبان ساده، مشکل انتخاب نمونه زمانی ظاهر می شود که نمونه قابل مشاهده مورد استفاده در تحلیل مانند مدل رگرسیون نتیجه مکانیزم انتخابی است که به طور کامل تصادفی نبوده و با متغیر مورد نظر هم حرکتی داشته باشد. برآوردکننده هایی که این نوع از انتخاب نمونه را نادیده می گیرند ناسازگار می باشند. بنابراین برای پوشاندن این شکاف، مدل هایی نظیر مدل رگرسیونی توبیت، مدل انتخاب نمونه هکمن و رگرسیون سانسورشده بتا در این زمینه مورد استفاده قرار می گیرند.

مدل های پیشرفته: مدل ها همچنین با لحاظ اثرات تصادفی غیرقابل مشاهده توسعه پیدا کرده و به طور مشابه برای هم حرکتی دارایی جهت بررسی رویدادهای نکول تفسیر می شوند. با مدل سازی زیان ناشی از نکول از طریق اجزاء قابل مشاهده و غیرقابل مشاهده، انجام آزمون تنش (با تاکید بر متغیرهای قابل مشاهده کلان در سطوح مختلف) و یا پیش بینی های رکود جهت تعیین زیان ناشی از نکول (با تاکید بر اجزاء تصادفی قابل مشاهده و غیر قابل مشاهده) نیز آسان به نظر می رسد(برای کاربردهایی در این زمینه به مطالعه راش و شول[۵]  (2010) مراجعه شود). همچنین، سایر مکانیزم های انتخاب و ساختارهای وابسته به آن نیز قابل پیاده سازی هستند. به عنوان مثال، مکانیزم انتخاب برای نکول و سایر مکانیزم ها برای درمان رویدادها نیز قابل لحاظ کردن هستند: رجوع شود به مطالعه وولتر و راش[۶]  (2014). کاربرد وابستگی های تبعی بین احتمال نکول و زیان ناشی از نکول در بردارنده ساختار زمانی زیان ناشی از نکول در طول عمر تسهیلات در مطالعه کروگر و همکاران[۷]  (2015) آورده شده است.

Loss Given Default.jpg

منبع: باسنز، بی.، راش، دی، و شول اچ.[۸] (2016)

جستارهای وابسته

  • سرمایه
  • سرمایه اقتصادی
  • احتمال نکول
  • مواجهه با نکول

پانویس/ پاورقی

  1. ↑ زیان ناشی از نکول(LGD )
  2. ↑ internal ratings-based
  3. ↑ exposure at default
  4. ↑ Loterman et al.
  5. ↑ Rosch and Scheule
  6. ↑ Wolter and Rosch
  7. ↑ Krüger et al.
  8. ↑ Baesens, B., Roesch, D., & Scheule, H.

منابع

  • Klaassen, P., & van Eeghen, I. (2009). Economic Capital: How It Works, and What Every Manager Needs to Know. Elsevier.
  • Bandyopadhyay, A. (2016). Managing Portfolio Credit Risk in Banks. Cambridge University Press.
  • Baesens, B., Roesch, D., & Scheule, H. (2016). Credit risk analytics: Measurement techniques, applications, and examples in SAS. John Wiley & Sons.
  • Elizondo, J. (2010). Regulatory use of system-wide estimations of PD, LGD and EAD. Basilea: Financial Stability Institute, BIS.
  • BCBS, B. (2001). Consultative Document-The Internal Ratings-Based Approach. Retrieved March, 27, 2011.

پیوند به بیرون

الگوهای ناوبری

رده

برگرفته از «https://www.bankipedia.ir/index.php?title=نوشتار_محتوا:زیان_حالت_نکول_(Loss_Given_Default)&oldid=5669»