کارت بدهی (Debit Card)

مفهوم:

والد:

بعد:

فرزند:

---

این صفحه در یک نگاه

لید

کارت بدهی (پرداخت) یکی از انواع کارت‌های پرداخت الکترونیک است که مشتریان از آن به هنگام خرید، به جای پول نقد استفاده می‌کنند و با استفاده از آن پول از حساب‌های مشتری نزد بانک‌هایی که قبلا سپرده‌گذاری‌ کرده‌اند پرداخت می‌شود و به حساب  پذیرنده‌ها انتقال پیدا کنند. خرید از طریق کارت بدهی می‌تواند همراه یا بدون شماره شناسایی (کد رمز) شخص صورت گیرد. در واقع مشتریان توسط این کارت به پول‌هایی که در حساب‌های خود نزد بانک‌های مختلف دارند دسترسی پیدا می‌کنند.

تعریف به حد

کارت بدهی از انواع دیگر کارت پرداخت الکترونیک چون کارت اعتباری، کارت شارژ و کارت پیش پرداختی متمایز است.

وجوه افتراق یا شقوق مختلف

کارت بدهی از سایر انواع کارت‌های پرداخت الکترونیک متمایز است بدین صورت که کارت‌ بدهی از حساب جاری مشتری کم می‌کند و به حساب پذیرنده برای خرید، انتقال می‌یابد. بر خلاف کارت اعتباری، کارت‌های بدهی حساب مشتری را بدهکار نمی‌کنند. کارت بدهی به یک حساب بانکی متصل است که از این منظر  متمایز از کارت پیش‌پرداخت است. علاوه بر این کارت بدهی بر خلاف کارت‌های اعتباری و کارت شارژ نیاز به گزارش‌دهی اعتبار مشتری ندارد و برای آن نرخ سود محاسبه نمی‌شود.

فهرست مطالب

تاریخچه

طبق گزارش صندوق فدرال کانزاس سیتی ، اولین کارت بدهی در سال 1966 وارد بازار شده است. بانک دلور اولین کارت بدهی را به طور آزمایشی توزیع کرد و تا دهه 70 میلادی، چندین بانک دیگر سعی داشتند ایده‌های مشابهی را دنبال کنند. رابرت منینگ ، نویسنده "ملت کارت اعتباری"، بیان کرد که استفاده از کارت های اعتباری در دهه های 80 و 90 افزایش یافته است، زیرا دستگاه‌های خودپرداز در سراسر کشور بیشتر و بیشتر مورد استفاده قرار گرفتند. در سال 1990، از طریق کارت‌های بدهی در حدود 300 میلیون مبادله صورت گرفت. در سال 2009، کارت های پیش پرداخت و بدهی در 37.6 میلیارد مبادله استفاده شدند. امروزه، بازرگانان برای هر بار کشیدن کارت بدهی هزینه پرداخت می‌کنند. یک نظرسنجی فدرال رزرو دریافت که میانگین هزینه کشیدن کارت بدهی 44 سنت است. این هزینه‌ها در سال 2009 برای کارت‌های پیش پرداخت و بدهی جمعا به مبلغ 16.2 میلیارد دلار رسید.

ریسک کارت بدهی

جستارهای وابسته

پانویس/ پاورقی

منابع

پیوند به بیرون

الگوهای ناوبری

رده