پرداخت نقدی (Cash-in-Advance)
مفهوم:
والد:
بعد:
فرزند:
لید
پرداخت نقدی یا پیش پرداخت نقدی یکی از روشهای مورد استفاده در مبادلات تجاری بالاخص تجارت بین الملل است. در این روش، فروشنده خیالی آسوده داشته و فورا می تواند از وجه پرداخت شده استفاده کند. از طرف دیگر، پرداخت نقدی مشکلات جریان نقدی برای خریدار ایجاد می کند چرا که مجبور است قبل از این که کالا را دریافت کند و بتواند آن را در ازاء دریافت پول به فروش برساند، وجوه لازم برای پرداخت را استقراض و آماده کند. پرداخت نقدی بالاترین ریسک را برای خریدار به همراه دارد چون خریدار از این نظر که همان کالای صحیح و موردنظر طبق قرارداد تحویل می گردد یا نه، به طور کامل به فروشنده وابسته می شود. خریدار اغلب نگران آن است که اگر پرداخت به صورت نقدی انجام شود کالا ممکن است اصلا ارسال نشود و نیز این که ممکن است در تحویل کالای مورد معامله تردید به وجود آید و به این ترتیب، همه ریسک ها در سمت خرید خواهد بود. بنابراین، خریدار از پیش پرداخت دوری می کند و پرداخت نقدی را غیر قابل قبول تلقی می نماید.
تعریف به حد
در انجام پیش پرداخت (که پرداخت نقدی نیز نامیده می شود)، پرداخت به فروشنده قبل از تحویل کالا به وی انجام می شود. در این روش، خریدار ملزم می شود تا پیش از تحویل کالا، اقدام به پرداخت نماید. پیش پرداخت، مطلوبترین و مفید ترین راه پرداخت برای فروشنده است و همچنین امن ترین و کم ریسک ترین روش برای فروشنده به حساب آمده و فروشنده ریسک عدم پرداخت و ریسک تاخیر در پرداخت را در نظر نمی گیرد زیرا انجام پرداخت، پیش شرط لازم برای تحویل کالا (و اکثرا پیش شرط برای حمل کالا) به حساب می آید.
وجوه افتراق یا شقوق مختلف
پرداخت نقدی یا پیش پرداخت نقدی یکی از روشهای مورد استفاده در مبادلات تجاری بالاخص تجارت بین الملل می باشد که خود به چند روش تکنیکی انجام می شود. چهار روش تکنیکی در پرداخت نقدی وجود دارد: نقل و انتقال پول از طریق تلکس (انتقال الکترونیکی وجه، انتقال از طریق سیستم بانکی)، از طریق کارت بانکی، از طریق چک، یا به وسیله پرداخت الکترونیک. نقل و انتقال پول از طریق تلکس (همچنین با عنوان « انتقال الکترونیکی وجه» نیز شناخته می شود) برای پرداخت نقدی بیشترین استفاده را دارد و کارت های اعتباری نیز در تراکنش های کوچک مورد استفاده قرار می گیرند. در انتقال به روش «پیش پرداخت نقدی»، وجه پرداختی را می توان از طریق اعتبار اسنادی انجام داد.
فهرست مطالب
محتویات
مقدمه
در انجام پیش پرداخت ( که پرداخت نقدی نیز نامیده می شود)، پرداخت به فروشنده قبل از تحویل کالا به وی انجام می شود (به عنوان مثال حمل کالا، رسیدن کالا و غیره). در این روش، خریدار ملزم می شود تا پیش از تحویل کالا، اقدام به پرداخت نماید. پیش پرداخت، مطلوبترین و مفید ترین راه پرداخت برای فروشنده است و همچنین امن ترین و کم ریسک ترین روش برای فروشنده به حساب آمده و فروشنده ریسک عدم پرداخت و ریسک تاخیر در پرداخت را در نظر نمی گیرد زیرا پرداخت، پیش شرط لازم برای تحویل کالا (و اکثرا پیش شرط برای حمل کالا) به حساب می آید.
فروشنده معمولا پرداخت نقدی را ترجیح می دهد و از دیدگاه فروشنده، دریافت وجه پرداختی پیش از تحویل (یا حمل) ایده آل است چرا که همه ریسک های مرتبط با عدم پرداخت را حذف می کند و همچنین فروشنده دارای اختیار استفاده فوری از وجه پرداختی می باشد. پیش پرداخت یا همان پرداخت نقدی، کم فایده ترین روش برای خریدار است. پرداخت نقدی بالاترین ریسک را برای خریدار به همراه دارد چون خریدار از این نظر که همان کالای صحیح و موردنظر، طبق قرارداد تحویل می گردد یا نه، به طور کامل به فروشنده وابسته می شود. خریدار اغلب نگران آن است که اگر پرداخت به صورت نقدی انجام شود کالا ممکن است اصلا ارسال نشود و نیز این که ممکن است در تحویل کالای مورد معامله تردید به وجود آید و به این ترتیب، همه ریسک ها در سمت خرید خواهد بود. بنابراین، خریدار از پیش پرداخت دوری می کند و پرداخت نقدی را غیر قابل قبول تلقی می نماید. از آنجائی که بازار تجارت بین الملل بسیار رقابتی است، پرداخت نقدی در تجارت بین الملل بسیار کم مورد استفاده قرار می گیرد. اکثر خریداران، پرداخت نقدی را در مجموع، بجز در موارد بسیار محدود، غیر قابل قبول تلقی می کنند. بنا بر این، این روش پرداخت تنها برای محصولات با تقاضای بالا، محصولات منحصربفرد، سفارش های کوچک (نظیر قطعات یدکی)، سفارش های اولیه و نظایر آن مورد استفاده قرار می گیرد.
عملیات پرداخت نقدی
فروشنده با دریافت نقدی، می تواند همه ریسک عدم پرداخت را حذف کند زیرا پرداخت قبل از تحویل (یا انتقال مالکیت) کالا صورت می گیرد (نمودار ۱ را ملاحظه نمایید).
فروشنده در پرداخت نقدی، خیالی آسوده داشته و فورا می تواند از وجه پرداخت شده استفاده کند. از طرف دیگر، پرداخت نقدی مشکلات جریان نقدی برای خریدار ایجاد می کند چرا که مجبور است قبل از این که کالا را دریافت کند و بتواند آن را در ازاء دریافت پول به فروش برساند، وجوه لازم برای پرداخت را استقراض و آماده کند. چهار روش تکنیکی در پرداخت نقدی وجود دارد: نقل و انتقال پول از طریق تلکس (انتقال الکترونیکی وجه، انتقال از طریق سیستم بانکی)، از طریق کارت بانکی، از طریق چک، یا به وسیله پرداخت الکترونیک. نقل و انتقال پول از طریق تلکس (همچنین با عنوان « انتقال الکترونیکی وجه» نیز شناخته می-شود) برای پرداخت نقدی بیشترین استفاده را دارد و کارت های اعتباری نیز در تراکنش های کوچک مورد استفاده قرار می گیرند. در انتقال به روش «پیش پرداخت نقدی»، وجه پرداختی را می توان از طریق اعتبار اسنادی نظیر اعتبار اسنادی ماده قرمز انجام داد.
نقل و انتقال پول از طریق تلکس (انتقال الکترونیکی وجه، انتقال از طریق سیستم بانکی)
نقل و انتقال بین المللی پول از طریق تلکس (که به عنوان انتقال الکترونیکی وجه یا انتقال از طریق سیستم بانکی نیز شناخته می شود) تقریبا سریع و آسان بوده و بنابراین به طور معمول برای پرداخت بین المللی مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین این روش در میان امن ترین و فنی ترین روش های پیش پرداخت مورد ترجیح همانند حساب باز قرار می گیرد. صادرکننده زمانی که از این روش استفاده می کند باید دستورالعمل های شفافی را به واردکننده ارائه کند که شامل نام بانک دریافت کننده، آدرس کد سوئیفت، شماره یا کد مسیریابی همراه با نام صادرکننده، آدرس و شماره حساب بانکی می باشد. کارمزد نقل و انتقال بین المللی پول از طریق تلکس می تواند توسط فرستنده (یا واردکننده) پرداخت شود یا از حساب دریافت کننده (صادرکننده) کسر شود. بنابراین، طرف های تجاری باید اطمینان حاصل کنند که چه کسی کارمزد انتقال را پرداخت خواهد کرد.
کارت اعتباری
صادرکنندگانی که کالاهای خود را مستقیما به خریداران خارجی می فروشند، ممکن است کارت های اعتباری را، به ویژه برای انتقالات مربوط به کالاهای مصرفی کوچک انتخاب نمایند. صادرکنندگان در خصوص استفاده بین المللی از کارت های اعتباری، باید قواعد مربوطه را با شرکت های ارائه دهنده کارت اعتباری خود بررسی کنند. اگرچه صادرکنندگان باید کارمزدهای وضع شده توسط شرکت های ارائه کننده کارت اعتباری را تحمل نموده و بپردازند، ولی کارت های اعتباری می توانند به خاطر سهولت در استفاده از آنها و پذیرش گسترده در سطح عموم، به رشد حجم فروش کمک کنند.
پرداخت به وسیله چک
استفاده از روش پرداخت نقدی به وسیله چک به طوری که در آن از چکی استفاده شود که این چک از حساب واردکننده، صادر شده و به صادرکننده ارسال شود، منجر به تاخیر طولانی در وصول پرداخت به مدت چند هفته خواهد شد. بنابراین، این روش ممکن است بر نیت اصلی از دریافت وجوه پرداختی قبل از حمل کالا چیره شود. علاوه براین، اگر چنانچه حمل کالا پیش از وصول چک صورت گیرد، این ریسک وجود دارد که ممکن است چک به واسطه وجوه ناکافی در حساب واردکننده یا حتی به خاطر دستور توقف پرداخت توسط خریدار عودت داده شود. بنابراین، پرداخت از طریق چک، که قبل از نقل و انتقال پول از طریق تلکس معرفی شده بود، دیگر زیاد در انتقالات تجارت بین المللی مورد استفاده قرار نمی گیرد.
پرداخت الکترونیک
پرداخت الکترونیک روشی برای پرداخت بابت انتقالات از طریق استفاده از یک سیستم یا واسطه پرداخت الکترونیک است، بدون آن که از وجه نقد استفاده شود. توسعه سیستم های پرداخت متنوع الکترونیکی، پذیرش پرداخت الکترونیک را راحت تر کرده و افزایش فعالیت های بانکی و بازرگانی مبتنی بر اینترنت نیز استفاده از پرداخت الکترونیک را افزایش داده است. پرداخت الکترونیک اغلب در انتقالات کوچک در تجارت بین الملل و به جای کارت اعتباری مورد استفاده قرار می گیرد.
مزایا/معایب
پیش پرداخت نقدی مطلوب ترین و مفیدترین روش پرداخت برای فروشنده بوده و نیز امن ترین و کم ریسک ترین روش پرداخت برای اوست. در این روش، فروشنده ریسک عدم پرداخت و یا ریسک تاخیر در پرداخت را در نظر نمی گیرد چرا که در مورد مسائل مربوط به وصولی خاطری آسوده داشته و فورا می تواند از مبلغ دریافتی استفاده کند. خریدار نگران خواهد بود که ممکن است اصلا کالا ارسال نشود، یا این که کالای درست و مورد نظر را دریافت نکند. در روش پرداخت نقدی، ممکن است مسائلی در ارتباط با جریان نقدینگی برای خریدار ایجاد شود چرا که احتمالاً قبل از فروش کالا و استفاده از وجه دریافتی در ازای آن برای پرداخت، مجبور به استقراض و آماده سازی وجوه پرداختی خواهد بود. بنا بر این، پرداخت نقدی، کم سود ترین روش برای خریدار است و بالاترین ریسک را برای خریدار به دنبال دارد. همه ریسک ها توسط خریدار تحمل خواهد شد. ممکن است خریداران خارجی در بازارهای در حال توسعه برای دستیابی به کالا های پر تقاضا یا لوکس مجبور به پرداخت نقدی باشند. خریداران خارجی خوش-حساب، که استفاده بهتر و بیشتر از وجه نقد را ترجیح می دهند، پرداخت نقدی را غیرقابل قبول تلقی کرده و ممکن است مبادلات را متوقف سازند.
موارد استفاده از پرداخت نقدی
پیش پرداخت نقدی در تجارت بین الملل رایج نیست چرا که بازار تجارت جهانی، بسیار رقابتی است. پرداخت نقدی در شرایط بسیار محدود مورد استفاده قرار می گیرد:
-محصولات با تقاضای بالا
-محصولات منحصربفرد و ناموجود در جای دیگر
-سفارشات کوچک (نظیر قطعات یدکی)
-واردکننده، مشتری جدید است (سفارش اول)
-واردکننده، دارای تاریخچه عملیاتی است که چندان درخشان نیست.
-خوش حسابی واردکننده، مشکوک، غیر قابل قبول یا غیر قابل تایید است.
-ریسک های سیاسی و بازرگانی کشور مبدا واردکننده، بسیار بالا هستند.
پرداخت نقدی برای استفاده در بازار فروشنده یا در روابط تجاری پرریسک توصیه می شود. فروشنده زمانی نیازمند پرداخت نقدی است که خوش حسابی خریدار خارجی، پایین یا غیر قابل قبول است و ریسک کشوری کشور واردکننده، بالا بوده یا بی ثبات باشد. مقدار پرداخت در مبادلات دارای پیش پرداخت نقدی متغیر بوده اما پرداخت نقدی بخشی از آن (۱۰ تا ۳۰ درصد قیمت قرارداد) ممکن است برای خریدار قابل قبول بوده و بنابراین واقع بینانه تر به نظر می رسد.
جایی که پرداخت قسطی، به صورت نقدی صورت می گیرد، مانده بدهی در آینده توسط یکی دیگر از روش های پرداخت، انجام خواهد شد. در حوزه ساخت و سازهای برون مرزی یا صادرات کالاهای سرمایه ای، پیش پرداختی به میزان حداقل ۱۵ تا ۳۰ درصد مبلغ قرارداد در عمل مطابق با تجربیات بین المللی است. «ترتیبات مربوط به اعتبارات صادراتی رسما حمایت شده» OECD ملزم می کند موارد مشمول پشتیبانی رسمی به گونه ای باشد که در آن پیش پرداخت، حداقل ۱۵ درصد ارزش قرارداد را تشکیل دهد.
جستارهای وابسته
- اعتبارات اسنادی
- تعهد پرداخت بانکی
- وصولی اسنادی
- حساب باز
پانویس/ پاورقی
منابع
- Bertrams, R. F. (2013). Bank guarantees in international trade: the law and practice of independent (first demand) guarantees and standby letters of credit in civil law and common law jurisdictions. Kluwer Law International BV.
- Jiménez, G. (2012). ICC Guide to Export-import: Global Standards for International Trade. International Chamber of Commerce.
- Kim, S. M. (2020). Payment Methods and Finance for International Trade. Springer.
پیوند به بیرون
الگوهای ناوبری
رده