ودیعه (Wadiʻah (Safe Custody))

تعریف

ودیعه عقدی است که فایده آن نائب گرفتن دیگری در حفظ مال خویش است، به عبارتی، ودیعه نهادن مال خود در دست دیگری است تا او آن را برای مالکش حفظ و نگهداری کند،‌ غالباً کلمه ودیعه را به آن مال اطلاق می‌کنند، صاحب مال را مودع (امانت‌گذار) و آن کسی که مال را نزد او امانت می‌گذارند، مستودع (امانت‌دار) می‌گویند.

متون منتخب از منابع غیر‌فارسی

English Definition1: al-wadiah,Lit: Deposit, trust. Tech: A contract whereby a person leaves valuables as a trust for safe-keeping. English Definition2: Wadīʻah , A contract for the safekeeping of assets on a trust basis and their return upon the demand of their owners. The contract can be for a fee or without a fee. The assets are held on a trust basis by the safekeeper and are not guaranteed by the safekeeper, except in the case of misconduct, negligence or breach of the conditions.

ترجمه متون منتخب از منابع غیر‌فارسی

• منبع اول: ودیعه در ادبیات به معنای سپرده، و امانت است و از نظر فنی به مفهوم قراردادی است که یک شخص، اشیاء ارزشمند خود را به عنوان امانت برای حفظ و صیانت نزد شخص دیگری می‌سپرد.
• منبع دوم: ودیعه،‌ قراردادی است که برای حفظ و صیانت از دارایی‌ها به رسم امانت و با شرط برگرداندن آن در هر زمانی که مالک یا مالکین دارایی‌ها تقاضا کنند،‌ به انجام می‌رسد. قرارداد مذکور ممکن است به ازاء یک کارمزد مشخص یا حتی بدون کارمزد انجام شود. دارایی‌ها توسط شخص نگهدارنده یا امانت‌پذیر به رسم امانت سپرده می‌شود و توسط وی مگر در موارد سوء رفتار، غفلت یا نقض شرایط، ضمانت نمی‌شود.

آدرس منابع غیر‌فارسی

Reference Address1: Akram Khan , Muhammad.(2003). Islamic economics and finance: A Glossary. London: Routledge , Taylor & Francis Group. Reference Address2: The Islamic Financial Services Board (IFSB).(2018). LIST OF TERMINOLOGIES AND DEFINITIONS USED IN THE IFSB DOCUMENTS, from Link: https://www.ifsb.org/index.php

متون منتخب از منابع فارسی

• تعریف فارسی اول: ودیعه عقدی است که به موجب آن یک نفر مال خود را به دیگری می سپارد برای آنکه آن را مجانا نگاه دارد.و دیعه گذار مودع و ودیعه گر را مستودع یا امین می گویند.
• ‏‏تعریف فارسی دوم: ودیعه عقدی است که فایدۀ آن استنابۀ (نایب گرفتن) در حفظ است، یا آن که خود‏‎ ‎‏ودیعه، استنابه در حفظ است. و به عبارت دیگر: ودیعه، قرار دادن مال نزد دیگری است تا‏‎ ‎‏آن را برای مالکش حفظ نماید. و به طور فراوان بر مال قرار داده شده «ودیعه» اطلاق‏‎ ‎‏می شود. و به صاحب مال، «مودع» و به آن دیگری، «ودعی» و «مستودع» گفته می شود. و‏‎ ‎‏به ایجاب احتیاج دارد؛ و آن هر لفظی است که دلالت بر این استنابه نماید، مثل این که‏‎ ‎‏می گوید: «این مال را به ودیعه نزد تو می گذارم» یا «آن را حفظ کن» یا «این مال ودیعه نزد‏‎ ‎‏تو است» و مانند این ها. و احتیاج به قبول دارد، که دلالت بر راضی بودن به نیابت در حفظ‏‎ ‎‏کند.

آدرس منابع فارسی

• آدرس منبع فارسی اول: امام خمینی(س).(1392). ترجمۀ تحریرالوسیله حضرت امام خمینی رهبر کبیر انقلاب اسلامی( ره )،ج1. تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س).

• آدرس منبع فارسی دوم: امام خمینی(س).(1392). ترجمۀ تحریرالوسیله حضرت امام خمینی رهبر کبیر انقلاب اسلامی( ره )،ج1. تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س).

الگوی نوشتار تعریف

این متن یک نوشتار تعریف است.

رده