مقررات تسهیلات کلان (Large Exposure Restrictions)
مقررات تسهیلات کلان به عنوان ابزاری برای بازداشتن حداکثر زیان بانک در زمان وقوع ورشکستگی ناگهانی طرف مقابل و حفظ آن تا سطحی است که توانگری مالی بانک در پرداخت تسهیلات دچار مخاطره نشود. در این مقررات، مقدار تسهیلات کلان براساس مجموع خـالص تسـهیلات و تعهـدات اعطـایی/ایجـاد شـده به/برای هر ذینفع واحد و برحسب درصدی از شاخصهای سرمایه تعیین میشود و براساس درصد دیگری از شاخصهای فوق، سقف این تسهیلات در شبکه بانکی مشخص میشود که انتظار میرود عدولی از حدود فوق در بانکها رخ ندهد. بود.
منبع اول: چارچوب مقررات تسهیلات کلان حدود احتیاطی را برای تسهیلات کلان تنظیم می کند به طوری که این تسهیلات طبق تعریف معادل با مجموع همه تسهیلات اعطایی بانک به یک طرف مقابلی است که برابر یا بیش از ده درصد سرمایه ردیف یک آن بانک شده است. البته سقف این تسهیلات معادل 25 درصد سرمایه ردیف یک بانک است. البته بانک باید 20 تسهیلات بزرگ خود را به مقام ناظر گزارش کند حتی اگر آنها مصداق تعریف تسهیلات کلان نباشند. اگر هم عدولی از حدود فوق رخ دهد، که معمولاً باید به ندرت و استثنائی باشد، باید گزارش دهی فوری به ناظر و اقدامات اصلاحی سریع انجام شود.
منبع دوم: مقررات تسهیلات کلان به عنوان ابزاری برای بازداشتن حداکثر زیان بانک در زمان وقوع ورشکستگی ناگهانی طرف مقابل و حفظ آن تا سطحی است که توانگری مالی بانک را در پرداخت تسهیلات دچار مخاطره نشود.
منبع سوم: هدف اصلی نظام مقررات تسهیلات کلان، اقدام به عنوان سپری در ممانعت از تحمل زیان های عمده نامتناسب توسط یک مؤسسه در اثر ورشکستگی یک مشتری یا گروهی از مشتریان مرتبط، به واسطه وقوع رویدادهای پیش بینی نشده است.
این متن یک نوشتار تعریف است.