ابزارهای بر پایه نقدینگی در سیاست احتیاطی کلان (Liquidity-Based Macroprudential instruments)
تعریف
ابزارهای نقدینگی احتیاطی کلان ریسک نقدینگی، برای مدیریت ریسک ناکامی بانک ها در تامین وجوه متداول و کانال های تامین مالی مجدد طراحی شده‌اند. هر دو شکل این ابزارها چه در قالب مبتنی بر مقدار (مانند نسبت پوشش نقدینگی، نسبت تامین مالی خالص پایدار، نسبت تسهیلات به سپرده یا حدود تسهیلات به تامین‌مالی پایدار) و چه در قالب مبتنی بر قیمت (مانند مازاد نقدینگی عمومی و مازاد نقدینگی برای موسسات مالی مهم از نظر سیستماتیک) می‌توانند اتکاء بر تامین‌مالی فرعی آسیب پذیر را کاهش دهند.
متون منتخب از منابع غیر‌فارسی
English Definition 1: The IMF survey identified instruments that have been most frequently applied to achieve macro prudential objectives. One type of measures is liquidity-related. Liquidity-related instruments, like limits on net open positions in foreign currency, are shown to be effective in limiting the financial sector’s dependence on foreign sources of funding. These instruments can be supported by credit-related instruments if excessive credit growth is what drives banks to borrow abroad. English Definition 2: Liquidity risk is the risk of the failure of banks’ normal funding and refinancing channels. Macro-prudential liquidity instruments aim to mitigate this risk. Both quantity-based (e.g. Liquidity coverage ratio (LCR), net stable funding ratio (NSFR), loan-to-deposit (LTD), or loan-to stable funding (LTSF) limits) and price-based instruments (e.g., general liquidity surcharge and liquidity surcharge for systemically important institutions) can reduce reliance on vulnerable non-core funding.
ترجمه متون منتخب از منابع غیر‌فارسی
منبع اول: در مطالعه صندوق بین المللی پول، ابزارهایی شناسایی شدند که بیشتر اوقات برای دستیابی به اهداف احتیاطی کلان مورد استفاده قرار گرفته‌اند. یکی از این سنجه ها مربوط به نقدینگی است و در این حوزه ابزارهایی نظیر اعمال محدودیت بر وضعیت باز ارزی در محدود نمودن وابستگی بخشی به منابع خارجی تامین وجوه، اثرگذار بوده است. این ابزارها در صورتیکه رشد اعتباری مضاعف منجر به استقراض خارجی بانک شده باشد، می‌توانند به وسیله ابزارهای مرتبط با اعتبار پشتیبانی شوند.
منبع دوم: ریسک نقدینگی به مفهوم ریسک ناکامی بانک ها در تامین وجوه عادی بانک ها و کانال های تامین مالی مجدد است. ابزارهای نقدینگی احتیاطی کلان با هدف کاهش این ریسک طراحی شدند. هر دو شکل این ابزارها چه در قالب مبتنی بر مقدار (مانند نسبت پوشش نقدینگی، نسبت تامین مالی خالص پایدار، نسبت تسهیلات به سپرده یا حدود تسهیلات به تامین‌مالی پایدار) و چه در قالب مبتنی بر قیمت (مانند مازاد نقدینگی عمومی و مازاد نقدینگی برای موسسات مالی مهم از نظر سیستماتیک) می‌توانند اتکاء بر تامین‌مالی فرعی آسیب پذیر را کاهش دهند.
منبع دوم: ریسک نقدینگی به مفهوم ریسک ناکامی بانک ها در تامین وجوه عادی بانک ها و کانال های تامین مالی مجدد است. ابزارهای نقدینگی احتیاطی کلان با هدف کاهش این ریسک طراحی شدند. هر دو شکل این ابزارها چه در قالب مبتنی بر مقدار (مانند نسبت پوشش نقدینگی، نسبت تامین مالی خالص پایدار، نسبت تسهیلات به سپرده یا حدود تسهیلات به تامین‌مالی پایدار) و چه در قالب مبتنی بر قیمت (مانند مازاد نقدینگی عمومی و مازاد نقدینگی برای موسسات مالی مهم از نظر سیستماتیک) می‌توانند اتکاء بر تامین‌مالی فرعی آسیب پذیر را کاهش دهند.
آدرس منابع غیر‌فارسی
Reference Address 1:https://www.imf.org/external/pubs/ft/wp/2011/wp11238.pdf
Reference Address 2: Therese Grace, Niamh Hallissey and Maria Woods (2015), The Instruments of Macro-Prudential Policy, Central Bank of Ireland–Financial Stability Division, North Wall Quay, Spencer Dock, Dublin 1, Ireland.
متون منتخب از منابع فارسی
آدرس منابع فارسی
الگوی نوشتار تعریف
این متن یک نوشتار تعریف است.
رده