اندازه گیری در گزارشگری مالی (Measurement in Financial reporting)
تعریف
اندازه گیری در گزارشگری مالی بر اساس این خواسته نشات می گیرد که منافع حاصل از یکپارچگی بیشتر را تامین نموده و نیز با ریسک انتخاب نامساعد مبارزه کند. روشهای اندازه گیری در گزارشگری مالی که ارائه شده اند عبارتند از : قیمت جاری واقعی یا برآوردی، قیمت های تاریخی واقعی تعدیل شده، و اندازه گیری بر مبنای جریان های نقد آتی برآوردی تنزیل شده و نشده. اندازه‌گیری در گزارشگری مالی بر این موضوع تمركز می‌كند كه چه چیزی قرار است در گزارشگری وضعیت و عملكرد مالی واحد گزارشگر ارایه شود. اندازه‌گیری هنگامی وظیفه خود را تكمیل می‌كند كه نه تنها نوع منابعی كه اندازه‌گیری می‌شــود را مشخص كند، بلكه زمان آثار رویدادها و معاملات حاوی این قبیل منابع را (مبنای حسابداری) نیز شناسایی كند.»
متون منتخب از منابع غیر‌فارسی
English Definition 1: Much of the current thinking of accounting standard setters about measurement seems to be based on an idealized view of markets as being complete and in perfectly competitive equilibrium. In such conditions, there is a unique market price based on full information for every asset and liability, and there is an obvious attraction in using this price as the measure for accounting.
English Definition 2: The institutional context determines the purposes of financial reporting measurements, and also affects the costs and benefits of particular measurement bases. The regulation of measurement in financial reporting arises from the wish to secure the benefits of greater uniformity and to combat the risks of adverse selection. Even where financial reporting is regulated, questions remain as to how far it is appropriate to impose uniformity in measurement.
ترجمه متون منتخب از منابع غیر‌فارسی
منبع اول: به نظر می رسد بسیاری از تفکرات فعلی تنظیم کنندگان استاندارد حسابداری در خصوص اندازه گیری، بر اساس یک دیدگاه ایده آل از بازارهاست که کامل بوده و در تعادل رقابت کامل قرار دارد. در چنین شرایطی، قیمت بازاری منحصربفرد مبتنی بر اطلاعات کامل برای هر یک از دارایی ها و بدهی ها وجود داشته و یک گرایش آشکار در استفاده از این قیمت به عنوان سنجه ای برای حسابداری ایجاد می شود.
منبع دوم: چارچوب نهادی، اهداف اندازه گیری گزارشگری مالی را تعیین کرده و نیز بر هزینه ها و منافع مبانی اندازه گیری خاص اثر می گذارد. مقررات اندازه گیری در گزارشگری مالی بر اساس این خواسته نشات می گیرد که منافع حاصل از یکپارچگی بیشتر را تامین نموده و نیز با ریسک انتخاب نامساعد مبارزه کند. حتی در جایی که گزارشگری مالی تنظیم می شود، سوالاتی باقی می ماند مبنی بر این که تحمیل یکپارچگی در اندازه گیری، تا چه اندازه مناسب است.
آدرس منابع غیر‌فارسی
Reference Address 1: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/pdf/10.1111/j.1467-6281.2010.00309.x
Reference Address 2: https://www.icaew.com/-/media/corporate/files/technical/financial-reporting/information-for-better-markets/ifbm-reports/measurement-in-financial-reporting.ashx
متون منتخب از منابع فارسی
تعریف فارسی اول: اندازه‌گیری یک جنبه مهم در گزارشگری مالی است. هیئت استانداردهای بین المللی حسابداری (IASB) وهیئت استانداردهای حسابداری. مالی (FASB) در سه ماه آخر سال 2009 اقدام به انتشار پیش نویسی در باره اصطلاح اندازه گیری در چارچوب مفهومی نمودند. این دو هیئت به توافق رسیدند که این پیش نویس می‌تواند به عنوان نقطه شروعی برای گسترش کارشان بکار گرفته شود. این پیش‌نویس توصیه می‌کند که از اندازه گیری های ترکیبی برای گزارشگری مالی استفاده شود. روشهای اندازه گیری که ارائه شده اند عبارتند از : قیمت جاری واقعی یا برآوردی، قیمت های تاریخی واقعی تعدیل شده، و اندازه گیری بر مبنای جریان های نقد آتی برآوردی تنزیل شده و نشده. پیش نویس، عواملی را که در اندازه گیری مؤثر هستند ارائه نمود که عبارتند از: روشهای تحقیق (شناسایی) ارزش، هزینه های مرتبط با تهیه و استفاده از اندازه گیری های مختلف، قابلیت اتکا به اندازه گیری، یکنواختی و توانایی جهت تفکیک تغییرات در اندازه گیری است.
تعریف فارسی دوم: رویكرد اندازه‌گیری مبین آن اســت كه چه عنصری از عناصر صورتهای مالی در گزارشــگری وضعیت و عملكرد مالی واحد گزارشــگر منعكس شــود. به بیانی دیگر، تمركز رویكرد اندازه‌گیری بر اقلامی اســت كه قرار اســت در صورتهای مالی واحد گزارشــگرارایه شــود تا صورتهای مالی بتواننــد وضعیــت وعملكــرد مالــی واحــد گزارشــگر را منطبق بــا هدف‌های گزارشــگری مالی گــزارش كننــد. با این ترتیــب، رویكرد اندازه‌گیــری بر نوع منابعی كــه باید اندازه‌گیری شــود و در صورت‌هــای مالــی مربوط منعكس گردد، تأكید دارد،هر چند كه تحقق این امر مســتلزم آن اســت كــه زمان وقوع رویدادهایی كــه در فرایند اندازه‌گیری منابع مؤثر واقع می‌شــوند نیز مورد توجه قرار گیرد. این همان پاشــنه آشــیل رویكرد اندازه‌گیری اســت. هیئت استانداردهای حســابداری دولتی درجزء (الف) بند (3) بیانیه استانداردشماره (11) رویكرد اندازه‌گیری را به شرح زیر تعریف كرده است: «رویكرد اندازه‌گیری بر این موضوع تمركز می‌كند كه چه چیزی قرار است در گزارشگری وضعیت و عملكرد مالی واحد گزارشگر ارایه شود. رویكرد اندازه‌گیری هنگامی وظیفه خود را تكمیل می‌كند كه نه تنها نوع منابعی كه اندازه‌گیری می‌شــود را مشخص كند، بلكه زمان آثار رویدادها و معاملات حاوی این قبیل منابع را (مبنای حسابداری) نیز شناسایی كند.»
آدرس منابع فارسی
آدرس منبع فارسی اول: اسکو، وحید و علی نیا، اسماعیل و قائمیان، عاطفه (1391)،اندازه گیری در گزارشگری مالی،اولین همایش ملی حسابداری و مدیریت.
آدرس منبع فارسی دوم: باباجانی، جعفر (۱۳۸۹)، نقش و جایگاه مبنای حسابداری و رویكرد اندازه‌گیری درحسابداری و گزارشگری مالی بخش عمومی، دانش حسابرسی،دوره جدید، سال دهم، شماره ۴۰.
الگوی نوشتار تعریف
این متن یک نوشتار تعریف است.
رده