ریسک متنوع‌سازی سبد اعتباری (Diversifiable Portfolio Credit Risk)

نسخهٔ تاریخ ‏۴ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۵۵ توسط M.arbabafzali (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

تعریف

ریسک متنوع‌سازی که به ریسک غیرسیستماتیک یا ریسک معین مشهور است ریسکی است که با نگهداشتن یک پرتفوی اعتباری متنوع بزرگ، قابل حذف‌شدن است. درواقع، یک روش حذف ریسک غیرسیستماتیک، متنوع‌سازی سبد اعتباری است و از نظر تئوریک ریسک‌های خاص همه بنگاه‌های اصلی (ریسک‌های صنعتی، درونی و مالی) را می‌توان متنوع‌سازی کرد. ریسک متنوع‌سازی سبد اعتباری دارای ابعاد مختلفی است که از جمله می‌توان به ریسک تمرکز، ریسک سررسید، ریسک همبستگی و ریسک تأمین مالی سبد دارایی اشاره نمود.

متون منتخب از منابع غیر‌فارسی

  1. the critical nature of portfolio credit risks is widely recognized. The portfolio approach to credit risk is one of the central themes of Basel Accords, which began in 1988. During 2008, many US banks who stuffed their credit portfolio with sub-prime or sub-prime linked assets, watched helplessly as their credit portfolios failed. Many financial institutions and banks in the Western world acquired entities as part of their expansion strategies; however this resulted in increased portfolio risk, which later proved disastrous.
  2. Diversifiable risk, also known as non-systematic risk or specific risk is the risk that may be eliminated by holding a large diversified credit portfolio. Theoretically the specific risks of all major firms (industrial, internal and financial risks) can be diversified. For example, the asbestos industry, especially in the US, encountered severe product liabilities, which made many a company in this industry bankrupt. A bank that had prudently diversified its credit portfolio and held not more than 2% of its equity capital in this industry would not have suffered because of the bankruptcies compared to a financial institution that took excessive (concentrated) exposures to the asbestos industry.

ترجمه متون منتخب از منابع غیر‌فارسی

  1. ماهیت حیاتی ریسک های اعتباری پرتفوی در سطحی گسترده به رسمیت شناخته شده است. رویکرد پرتفو به ریسک اعتباری یکی از مضامین اصلی توافقات بازل است که در سال ۱۹۸۸ شروع شد. طی سال ۲۰۰۸ بسیاری از بانک‌های امریکایی که پرتفوهای اعتباری خودشان را با دارایی‌های بی‌اعتبار یا کم‌اعتبار پر کردند در شرایطی که پرتفوهای اعتباری آنها زمین می‌خورد ناامیدانه نظاره‌گر بودند. بسیاری از نهادهای مالی و بانک‌ها در جهان غرب به عنوان بخشی از راهبردهای گسترش خود، موجودیت هایی کسب کردند؛ اما این به ریسک پرتفوی فزاینده منجر شد که بعدها فاجعه‌آمیزی‌اش ثابت شد.
  2. ریسک تنوع پذیری که به ریسک غیرسیستماتیک یا ریسک معین مشهور است ریسکی است که شاید با نگهداشتن یک پرتفوی اعتباری متنوع بزرگ حذف شود. از نظر تئوریک ریسک‌های خاص همه بنگاه‌های اصلی (ریسک های صنعتی، درونی و مالی) را می توان متنوع سازی کرد. برای مثال، صنعت آزبست به ویژه در امریکا با بدهی های محصول شدیدی برخورد کرد که بسیاری از شرکتها در این صنعت را ورشکست کرد. یک بانک که پرتفوی اعتباری خودش را با احتیاط متنوع سازی کرد و بیش از ۲ درصد از سرمایه خود را در این صنعت نگه نداشت به علت ورشکستگی ها زیانی ندید در مقایسه با یک نهاد مالی که خود را در معرض ریسک (متمرکز) افراطی صنعت آزبست قرار داد.

آدرس منابع غیر‌فارسی

  1. Joseph, Ciby. Credit risk analysis: A tryst with strategic prudence. Tata McGraw-Hill Education, 2006.
  2. Credit Suisse First Boston. 1997. “CreditRisk+: Technical Documentation.” London: Credit Suisse First Boston.

متون منتخب از منابع فارسی

آدرس منابع فارسی

الگوی نوشتار تعریف

این متن یک نوشتار تعریف است.

رده