پرداخت نقدی (Cash-in-Advance)
پرداخت نقدی یا پیش پرداخت نقدی یکی از روشهای مورد استفاده در مبادلات تجاری بالاخص تجارت بین الملل است. در این روش، فروشنده خیالی آسوده داشته و فورا می تواند از وجه پرداخت شده استفاده کند. از طرف دیگر، پرداخت نقدی مشکلات جریان نقدی برای خریدار ایجاد می کند چرا که مجبور است قبل از این که کالا را دریافت کند و بتواند آن را در ازاء دریافت پول به فروش برساند، وجوه لازم برای پرداخت را استقراض و آماده کند. پرداخت نقدی بالاترین ریسک را برای خریدار به همراه دارد چون خریدار از این نظر که همان کالای صحیح و موردنظر طبق قرارداد تحویل می گردد یا نه، به طور کامل به فروشنده وابسته می شود.
- In a “payment in advance” (also referred to as a “cash in advance”) transaction, the seller gets paid before “delivery of goods” (e.g. shipment of goods, arrival of goods, etc.). Payment in advance requires the buyer to pay prior to the delivery of the goods. Payment in advance is the most favorable and advantageous method of payment for the seller. Payment in advance is also the most secure and least risky payment method for the seller. The seller does not assume risk of non-payment and/or risk of delays in payment because payment is a precondition to the delivery of the goods (and mostly a precondition to shipment).
- In payment in advance, the seller is relieved of collection problems and can immediately use the payment. On the other hand, payment in advance tends to create cash flow problems for the buyer as they have to borrow or prepare the funds for payment before they receive the goods and can sell the goods for money. There are, at large, four technical methods in a payment in advance: by telegraphic transfer (or wire transfer, bank transfer), by credit card, by check, or by electronic payment. Telegraphic transfer (also known as wire transfer) is the most commonly used for payment in advance, and credit cards are also commonly used in small transactions. The payment in a “payment in advance” transaction can be also made via documentary credit, such as under a “red clause” letter of credit.
- در انتقال پرداخت نقدی، پرداخت به فروشنده قبل از تحویل کالا به وی انجام می شود (به عنوان مثال حمل کالا، رسیدن کالا و غیره). در این روش، خریدار ملزم می شود تا پیش از تحویل کالا، اقدام به پرداخت نماید. پرداخت نقدی مطلوب ترین و مفید ترین راه پرداخت برای فروشنده است و همچنین امن ترین و کم ریسک ترین روش برای فروشنده به حساب آمده و فروشنده ریسک عدم پرداخت و ریسک تاخیر در پرداخت را در نظر نمی گیرد زیرا پرداخت، پیش شرط لارم برای تحویل کالا (و اکثرا پیش شرط برای حمل کالا) به حساب میآید.
- فروشنده در پرداخت نقدی، خیالی آسوده داشته و فورا می تواند از وجه پرداخت شده، استفاد کند. از طرف دیگر، پرداخت نقدی مشکلات جریان نقدی برای خریدار ایجدا کرده و آن ها مجبورند وجوه را برای پرداخت، استقراض یا آماده سازی نمایند قبل از این که آن ها کالا را دریافت کنند و کالا را بتوانند در ازاء دریافت پول به فروش برسانند. چهار روش تکنیکی در پرداخت نقدی وجود دارند: نقل و انتقال پول از طریق تلکس (انتقال الکترونیکی وجه، انتقال از طریق سیسم بانکی)، از طریق کارت بانکی، از طریق چک، یا به وسیله پرداخت الکترونیک. نقل و انتقال پول از طریق تلکس (همچنین با عنوان « انتقال الکترونیکی وجه» نیز شناخته می شود) برای پرداخت نقدی بیشترین استفاده را دارد و کارت های اعتباری همچنین در تراکنش های کوچک مورد استفاده قرار می گیرند. در انتقال به روش «پرداخت نقدی»، وجه پرداختی را می توان از طریق اعتبار اسنادی نظیر اعتبار اسنادی ماده قرمز انجام داد.
- Kim, S. M. (2020). Payment Methods and Finance for International Trade, Springer, ISBN: 9789811570384,9789811570391.
- Bertrams, R. F. (2013). Bank guarantees in international trade (4th ed., p. 39). Netherlands: Kluwer Law International, Hague.
این متن یک نوشتار تعریف است.